ഒരു ചെറിയ ഇടവേള

എഴുതുവാന്‍ കഴിവുണ്ടാവുക എന്നത് അനുഗ്രഹമാണെങ്കില്‍ എഴുതാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടാവുക എന്നത് ഭാഗ്യമാണ്. അനുഗ്രഹീതനല്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ ഭാഗ്യവാനാണെന്ന് തോന്നുന്നു. കഴിവിനേക്കാള്‍ ആഗ്രഹത്തിന്റെ പേരില്‍ എഴുതുന്ന ഒരുവന് പരിമിതികള്‍ ഉണ്ടാവുക തീര്‍ച്ചയാണ്.

1977 -ലെ ആഗസ്റ്റ് മാസത്തിലാണ് ഹരി എന്ന വ്യക്തിയുടെ ജനനം. 2007 - ലെ ആഗസ്റ്റുമാസത്തില്‍ പോങ്ങുമ്മൂടന്‍ എന്ന ബ്ലോഗറും ജനിച്ചു. സത്യത്തില്‍ രണ്ട് ജന്മങ്ങളും പാഴായി പോവുകയായിരുന്നുവെന്നാണ് ഇരുവരെയും അനുഭവിച്ചറിയുന്ന എനിയ്ക്കു തോന്നുന്നത്. ആ തോന്നല്‍ ശരിയാണെങ്കില്‍ പരിഹാരം കാണേണ്ടതും ഞാന്‍ തന്നെയാണ്. ഹരി എന്ന വ്യക്തി പാഴാവാതെ പോയാല്‍ എന്റെ കുടുംബത്തിനും സ്നേഹിതര്‍ക്കും നാട്ടുകാര്‍ക്കും നല്ലതായിരിക്കും. പോങ്ങുമ്മൂടന്‍ എന്ന ബ്ലോഗര്‍ നന്നായാല്‍ എന്നെ സ്ഥിരമായി വായിക്കുന്ന ഏതാനും വ്യക്തികള്‍ക്ക് അത് അസ്വാദ്യകരവുമാവും. എനിക്കു തോന്നുന്നു ഹരി എന്ന വ്യക്തിയില്‍ നിന്നും പോങ്ങുമ്മൂടനിലേയ്ക്കുള്ള അകലം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കയാണ് നന്നാവാനായി ഞാന്‍ ആദ്യം ചെയ്യേണ്ടതെന്ന്. പോങ്ങുമ്മൂടന്‍ എന്ന ബ്ലോഗര്‍ ഹരി എന്ന വ്യക്തിയുടെ തലച്ചോറിനെയും ഹൃദയത്തെയും വാടകയ്ക്കെടുത്താണ് ഇതുവരെ ജീവിച്ചു പോന്നിരുന്നത്. അതാണ് ബ്ലോഗര്‍ എന്ന നിലയിലുള്ള എന്റെ പരാജയവും പരിമിതിയും. എനിക്കൊരിക്കലും ഞാനെഴുതിയ വിഷയങ്ങളെ നിഷ്പക്ഷമായി സമീപിക്കാനായിട്ടില്ല. എഴുതുന്ന ഒരു വ്യക്തി തീര്‍ച്ചയായും നിഷ്‌പക്ഷന്‍ തന്നെയാവണം.

“എന്ത് എഴുതണമെന്ന്, എഴുതിക്കൊണ്ട് കണ്ടുപിടിക്കാമെന്ന തീരുമാനം പച്ചയായ ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും കിട്ടുന്നതാണ്. പുസ്തകത്തില്‍ നിന്ന്‍ അത്തരത്തില്‍ യുക്തിരഹിതമായ ഒരു ഉപദേശം ലഭ്യമല്ല. എഴുതേണ്ടത് കണ്ടുപിടിയ്ക്കാനായുള്ള എഴുത്ത് ഏതിലൂടെ നടത്തും? ആരോ പണം മുടക്കി നടത്തുന്ന പത്രത്തില്‍വെച്ച് ഇത്തരത്തില്‍ രചനാപരീക്ഷണം നടത്താന്‍ പറ്റുകയില്ല. “

ഇതു പറഞ്ഞത് സുകുമാര്‍ അഴീക്കോട് ആണ്. തന്റെ ആത്മകഥയില്‍. എന്തെഴുതണമെന്ന് എഴുതിക്കൊണ്ട് കണ്ടുപിടിയ്ക്കണമെന്ന്. പത്രബാഹുല്യം ഇല്ലാതിരുന്ന പഴയകാലത്ത് അഭിലാഷപരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്കുള്ള സാധ്യതയും കുറവായിരുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
നമ്മള്‍ ഭാഗ്യം ചെയ്ത തലമുറയാണ്. എഴുതി തെളിയാനുള്ള എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളും നമുക്കിന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ എഴുത്തെന്ന അഭിലാഷം പരീക്ഷിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാധ്യമമാണ് ബ്ലോഗ്. ആ സൌകര്യം നമ്മളില്‍ പലരും ഭംഗിയായി ഉപയോഗിക്കുന്നുമുണ്ട്. പക്ഷേ, ഞാന്‍ ആ സൌകര്യം ഏതുവിധമാണ് ഉപയോഗിച്ചു പോരുന്നതെന്ന കാര്യത്തില്‍ എനിക്ക് സംശയം തോന്നി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. എന്തെഴുതണം എന്നോ എങ്ങനെ എഴുതണമെന്നോ കാര്യമായ തിട്ടമില്ലാതെ പോവുന്നു.

ആത്മസംതൃപ്തിക്കായാണോ വായനക്കാരുടെ തൃപ്തിക്കായാണോ ഒരുവന്‍ എഴുതേണ്ടത്? തീര്‍ച്ചയായും വായനക്കാര്‍ക്കു വേണ്ടി ആവണമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്. ആത്മസംതൃപ്തിക്കായ്യിരുന്നെങ്കില്‍ വെള്ളക്കടലാസില്‍ കുറിച്ച് കീശയില്‍ സൂക്ഷിക്കുകയും ഇടയ്ക്ക് വായിച്ചു നോക്കി ആനന്ദിക്കുകയും ചെയ്താല്‍ മതിയല്ലോ.

കാര്യമായ മുന്നൊരുക്കങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ മനസ്സില്‍ തോന്നുന്നവ എഴുതുകയും രണ്ടാമൊതരാവര്‍ത്തികൂടി വായിക്കാനും വേണ്ടമാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്താനും ശ്രമിക്കാതെ അവ നിങ്ങള്‍ക്കായി വിളമ്പിയെന്നതും എന്റെ തെറ്റായി ഞാനിപ്പോള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു. എന്റെ വായനക്കാരുടെ വിലപ്പെട്ട സമയമാണ് ഞാന്‍ കാരണം പാ‍ഴായത്. 2010-ലെ കഴിഞ്ഞ രണ്ടുപോസ്റ്റുകള്‍ എനിക്കു നല്‍കിയത് നഷ്ടങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. എന്റെ ബുദ്ധിശൂന്യതയുടെ സമ്മാനം. പോങ്ങുമ്മൂടനുമേല്‍ ഹരിയ്ക്കുള്ള സ്വാധീനം വളരെ വലുതായിരുന്നു. ആ സ്വാധീനം എന്നെ തളര്‍ത്തുന്നു.ഒരു ഇടവേള അനിവാര്യമായി വരുന്നു. ബൂലോഗത്തുനിന്ന് എന്നെ താല്‍ക്കാലികമായി ഞാന്‍ തന്നെ മായ്ച്ചു കളയുന്നു. തിരിച്ചു വരികതന്നെ ചെയ്യും. ഒരു ഇടവേള എനിക്കു നല്ലതാണ്. നിങ്ങള്‍ക്കും. തിരികെ വരുമ്പോള്‍ പുതിയൊരു പോങ്ങു ആവും ഞാനെന്ന് ആരും കരുതേണ്ട. ഈ വിടവാങ്ങല്‍ പഴയ പോങ്ങുമ്മൂടന്‍ ആവാനാണ്. ഞാന്‍ അതിനായി നന്നായി ശ്രമിക്കും.

ഇതുവരെ എന്നെ വായിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി. എന്നെ ആശയപരമായി മാത്രമല്ല വ്യക്തിപരമായി എതിര്‍ത്തവരോടു പോലും എനിക്ക് സ്നേഹവും സൌഹൃദവുമുണ്ടെന്ന് ഞാനിപ്പോള്‍ അറിയിക്കുന്നു. ഏറെയെന്തിന്, സ്നേഹപൂര്‍വ്വം.. പോങ്ങു.

ചാറ്റ്, ഓര്‍ക്കൂട്ട് തുടങ്ങിയ സൌകര്യങ്ങള്‍ മുതലാക്കി ഞാന്‍ ചില സ്നേഹിതരെ ആക്രമിച്ചിരിന്നു. അവരെയും കുറച്ചുകാലം ഞാന്‍ രക്ഷപെടാന്‍ അനുവദിച്ചിരിക്കുന്നു. :) എന്റെ മനസ്സ് അലക്കി കുടഞ്ഞ് അയയില്‍ ഇട്ടിരിയ്ക്കുന്നു. വരാം. അതുണങ്ങി കിട്ടട്ടെ. അതുവരെ എന്നില്‍ നിന്നും രക്ഷപെട്ടോളൂ.... :)