‘കേരളത്തിന്റെ സഞ്ചരിക്കുന്ന മനഃസാക്ഷി‘

ആരോടും വിധേയത്വം പുലര്‍ത്താതിരിക്കുകയും ധീരതയോടെ നിശിതമായി വിമര്‍ശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനാല്‍ ‘കേരളത്തിന്റെ സഞ്ചരിക്കുന്ന മനഃസാക്ഷി‘ എന്ന് സുകുമാർ അഴീക്കോട് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഏതാനും മാസങ്ങളായി പ്രത്യേകിച്ച് കഴിഞ്ഞ ഒന്നുരണ്ട് ആഴ്ചകളായി അദ്ദേഹം നടത്തുന്ന പ്രസ്താവനകളും പ്രയോഗങ്ങളും കേട്ടാൽ ‘കേരളത്തിന്റെ സഞ്ചരിക്കുന്ന അവസരവാദി’ എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതാണ് കൂടുതൽ ഉചിതമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു.

“ പോലീസ്, ക്രൈം ബ്രാഞ്ച്, സി ബി ഐ എന്നിവയുടെ അന്വേഷണങ്ങൾ സത്യം കണ്ടുപിടിക്കാനല്ല, സത്യം മൂടി വെക്കാനാണ്. അഥവാ ഇക്കൂട്ടരിൽ ആരെങ്കിലും സത്യം കണ്ടുപിടിക്കുമെന്ന് ഏറെക്കുറെ ഉറപ്പിക്കാ‍മെങ്കിൽ മന്ത്രിസഭ കൂട്ടായോ മുഖ്യമന്ത്രി ഒറ്റക്കോ ആ കേസ് മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോവേണ്ടന്ന് വിലക്കുന്നു. “ ഈ വരികൾ ശ്രീ. സുകുമാർ അഴീക്കോട് ദേശാഭിമാനിയുടെ 2005 ഓണം വിശേഷാൽ പ്രതിയിൽ ‘അഴിമതിയുടെ പ്രച്ഛന്ന രൂപങ്ങൾ’ എന്ന തന്റെ ലേഖനത്തിൽ അന്നത്തെ കോൺഗ്രസ്സ് സർക്കാറിനെ വിമർശിച്ച് എഴുതിയവയാണ് ( പേജ് 21 ). സത്യത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വരികൾ കുറിക്കപ്പെടേണ്ടിയിരുന്നത് ഇപ്പോളല്ലേ? പൊതു ഖജനാവിൽ നിന്ന് 400 കോടിക്കടുത്ത തുക നഷ്ടം വരുവാനിടയാക്കിയ ലാവ്‌ലിൻ കേസ് മൂടിവയ്ക്കാനായി മന്ത്രിസഭ കൂട്ടായി പരിശ്രമിക്കുന്ന ഈ കാലത്തല്ലേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് പ്രസക്തിയുണ്ടാവുന്നത്? എന്തേ തികഞ്ഞ അവസരവാദിയെപ്പോലെ അദ്ദേഹം മൌനം പാലിക്കുന്നു.? എവിടെപ്പോയി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധീരത? ആരോടാണ് അഴീക്കോട് മാഷേ താങ്കൾ വിധേയം പുലർത്തുന്നത്? എഴുതുന്നതൊന്ന് പറയുന്നത് മറ്റൊന്ന്. കഷ്ടം. താങ്കളുടെ ബുദ്ധിക്കും ‘തിമിരം‘ ബാധിച്ചോ?

2005-ൽ ‘അഴിമതിയുടെ പ്രഛന്ന രൂപ‘ങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിഹ്വലതപൂണ്ട താങ്കൾ ഇപ്പോൾ ഭയക്കുന്നത് മുഖ്യന്റെ ‘ചിരി’യെക്കുറിച്ചാണ്. കോടികൾ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ കാരണമായ അഴിമതിയെക്കാൾ വലിയ തെറ്റാണോ സ്വാഭാവികമായ ഒരു ചിരി? അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ക‌മ്യൂണിസ്സ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ ഈ പരാജയത്തിൽ ഏറ്റവും അധികം സന്തോഷിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക ആ പാർട്ടിയുടെ യഥാർത്ഥ അണികൾ തന്നെയാവും എന്നതാണ് സത്യം. സാധാരണ കമ്യൂണിസ്റ്റ് സ്നേഹികളുടെയും അനുഭാവികളുടെയും പ്രവർത്തകരുടെയും ഹൃദയവികാരത്തിന്റെ പ്രതിഫലനം മാത്രമാണ് മുഖ്യന്റെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞത്. ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ തോറ്റത് ക‌മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയല്ല. അണികളെ അറിയാതെ പോയ ഏതാനും നേതാക്കളുടെ ഹുങ്കാണ്. പരാജയത്തിൽ നിന്ന് പോലും ഈ നേതാക്കൾ പാഠം പഠിക്കുന്നില്ലെന്നതാണ് ഇപ്പോൾ വരുന്ന പ്രസ്താവനകളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാവുന്നത്. ഇനിയും അണികളുടെ മനസ്സറിയാൻ നേതൃത്വം ശ്രമിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ആത്യന്തികമായി തൊറ്റുപോവുന്നത് മഹത്തായ ഒരു പ്രസ്ഥാനം തന്നെയാവും. അഴീക്കോടിനേപ്പോലുള്ള ബുദ്ധിജീവികൾ അഹങ്കാരം കൊണ്ട് കാഴ്ച മങ്ങിയ നേതാക്കളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് ശരിയായ കാഴ്ച നൽകുവാനാണ് ശ്രമിക്കേണ്ടത്. അല്ലാതെ ‘ചിരിയുടെ സ്വഭാവ സവിശേഷതകൾ ‘ പഠിക്കുകയല്ല.

അയ്യഞ്ച് വർഷങ്ങൾ കൂടുമ്പോഴെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തകർക്ക് ജനങ്ങളെ ആശ്രയിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവർ ചെയ്യുന്ന തെറ്റുകൾക്ക് ശിക്ഷയും ശരികൾക്ക് തലോടലും നൽകാൻ ജനത്തിന് അപ്പോൾ അവസരവും ലഭിക്കുന്നു. എന്നാൽ അങ്ങയെ പോലെ ഉറഞ്ഞ് തുള്ളുന്ന ബുദ്ധിജീവി കോമരങ്ങളെ പിടിച്ച് കെട്ടാൻ ഞങ്ങൾക്കാവതില്ലല്ലോ. രാഷ്ട്രീയക്കാർ ജനത്തിന് മുന്നിൽ നിസ്സഹായരാവുമ്പോൾ ജനം ബുദ്ധിജീവികൾക്ക് മുന്നിൽ നിസ്സഹായരാവുന്നു. ഗതികേട് തന്നെയല്ലേ മാഷേ? അതുകൊണ്ട് ബഹുമാനപൂർവ്വം ഒന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ - ഇനി ഒരൊറ്റ വാക്ക് (വിവരക്കേട്) മിണ്ടിപ്പോവരുത്. ചുപ് രഹോ,

എന്ന് വച്ചാൽ അഴീക്കോട് വെറും പോങ്ങുമ്മൂടനാവരുതെന്ന് ചുരുക്കം. :)